Let me take back my life, I'd rather be all alone
Anywhere on my own 'cause I can see
The very worst part of you is me
.
نه، من اون اونقدرا هم که فکر می کنی آدم خوبی نیستم که کاری رو جز برای خودم انجام ندم.
.
برای چند لحظه فقط ذهن بودم و نه بدن. در حال خوندن متنی بودم که احساس کردم بدنم یک مجسمه است. دستم روی کیبورد گیر کرده بود و چیزی از پایی که بهش میگفتم تکون بخوره حس نمی کردم. عجیب بود، انگار یک جایی اون پشت ذهنم، پشت کلمات، پشت چرخدنده ها جا مونده بودم.
چی می شد اگر رقص باله یاد می گرفتم یا صرفا با رقص نوعی اجرا می داشتم یا حتی توی یه گروه کر کلیسایی می بودم.
.
انسان ها تو رو به این فکر وا می دارن که شیطان واقعی کیه؟
(در باب On going شدن مانگای خادم سیاه.)
دیدی بهت گفتم فقط ادامه بده، بهتر میشه؟ دیدی که ادامه دادی و چیزی که فکر می کردی یه آشغاله، چطور پیش رفت؟ فقط صبر داشته باش، به خودت فرصت بده که پیش بری و اینقدر زود دست نکش!
I've got no worse enemy
Than the fear of what's still unknown
And the time's come to realize there will be
Promises I can't keep
از پسش بر میام. اگر الان نتونم از پسش بر بیام، بعدا هم نمیام و چه بسی سخت تر هم بشه. الان انجامش بدم، بعدا آسون میشه. آره، از پسش بر میام.
دیگر قدرتی نداشتم. هیچ سلاحی برایم باقی نمانده بود که با او بجنگم. دو دستم را محکم گرفته بود. هر لحظه امکان داشت که از قدرتش استفاده کند و حتی خاکسترم هم به جا نماند. بهش گفتم: "اونی که دوستت رو کشت، من نبودم، خودت بودی." تکرار شدن خاطره آن شب در آن کوچه تاریک را به روشنی در چهره اش می دیدم. فشار دستان بزرگش دورم بیشتر شد و از خشم دندان هایش را به هم می سایید. فکر کردم دیگر آخرش رسیده و تنها امیدوار بودم گربه ام بتواند فرار کند. اما کم کم گره دستش شل شد، با قدم های سنگین از اتاق بیرون رفت و سر راه چهار چوب در و چند وسیله دیگر را شکست. پاهایم از مواجهه با مرگ توان نگه داشتنم را نداشت و به زمین افتادم. برای کشتنم بر می گشت، نابودی من آسان تر از رو به رو شدن با حقیقت بود، اما برای حالا در امان بودم.
این روزها فکر هم نمی کنم که بخوام چیزی بنویسم، خالی. نه، خالی کلمه درستی نیست. حرفی برای زدن ندارم چون فکر نمی کنم. اگر هم چیزی می گم، مثل یه ضربه کوچیک روی آب، سطحیه. همه چیزی که توی دست و بالم دارم، آهنگه.
چهار سال پیش امروز رو با عنوان "اولین درامدم" توی تقویم علامت زدم. قبل از اون هم پول دراورده بودم، اما اونها رو برای "درامد داشتن" انجام نداده بودم. نهم دی، یادآوری روزیه که سعی کردم با کمترین تواناییم پول به دست بیارم. اولین کاری هم که بعدش کردم چی بود؟ به کیتسونه پیام دادم و بهم گفت حتما یادم بمونه که باهاش چیکار کردم. و به لطفش خوب یادمه با اون پولی که الان اصلا به چشم نمیاد، برای کسی که امروز تولدشه کادو خریدم.
مدتی ست احساس می کنم خشک شده ام. انگار که بدنم پوسته پوسته شده باشد. پشت تخته یا لپ تاپ می نشینم و پس از چند دقیقه تنها دلم می خواهد از جا بلند شوم یا ناخنم را زیر پوسته ها بیندازم و همه را بخراشم. خشک شده ام. کاش درخت می بودم، آنوقت این ترک ها می شدند نتیجه ی رشد کردنم.