چند وقت پیش داشتیم با بچه‌ها درباره اینکه یک سری چیزها در زمان خودشون انتخاب طبیعی و درستی بودند صحبت می‌کردیم. مثلا اینکه همه می‌دونند پرخوری عصبی در بلند مدت بسیار آسیب‌زاست؛ ولی در زمان خودش، انتخاب طرف به جای خودکشی بوده. "یا غذا بخور یا بمیر". به نظرم خیلی مهمه ببینیم انتخاب‌ طرف بین چی و چیه. یک دفعه‌ای نمی‌شه از این انتخاب به یه انتخاب مثل "یا برو بدو یا مراقبه کن" رسید. خصوصا وقتی که زورت هم به تغییر یا ترک محیط نمی‌رسه.