عادت دارم زود به زود فضای گوشی و لپ‌تاپم رو مرتب و خالی کنم. خیلی از فایل‌ها رو پاک می‌کنم و باقی رو توی هاردم می‌ریزم. گاهی این وسط‌، اشتباهی پوشه‌هایی رو پاک می‌کنم که اتفاقا لازم دارم. امروز فهمیدم پوشه موسیقیم رو پاک کردم، کامل، بدون حتی یک دونه آهنگ؛ اون هم درست وقتی که فکر می‌کردم دیگه دارم به اون آرشیوی که توی گوشی قبلیم داشتم نزدیک می‌شم. به اندازه اون وقتی که نوجوون بودم و دوتا هارد رو با فایل‌های خودم و عکس‌های خانوادگی‌مون فرمت کردم ناراحت نیستم، ولی باز هم فکرش از لحاظ روانی خسته‌ام می‌کنه. دلیلش هم اینه که من همیشه از این گوشی به اون گوشی، از این کامپیوتر به اون لپ‌تاپ جا به جا شدم و هر بار مجبور شدم از اول آرشیو موسیقیم رو درست کنم. کاش از اول همه رو توی فضای ابری ذخیره می‌کردم! الان خوشحالیم اینه که دست کم اکانت اسپاتیفای‌م آرشیو نسباتا خوبی داره و اگر حساب ویژه بخرم، می‌تونم دوباره همه‌‌شون رو داشته باشم. هرچند بدون موسیقی می‌شه سر کرد ولی برای من که روزم رو توی دنیاهای مختلف می‌گذرونم، مقداری سخته.