چنین است سوگند چرخ بلند
که بر بیگناهان نیاید گزند
فردوسی این بیت رو درباره سیاوش می‌گه؛ در حالی که کلی گزند بهش رسید و بی‌گناه بود. به نظرم یکی از حرکت‌های هوشمندانه و در عین حال تلخ فردوسی بوده که با این مقدمه، توی داستان به مخاطب بگه اما رسم واقعی دنیا نیست. اتفاقا خیلی گزند می‌رسه. حرف حق می‌زنی و خانواده‌ات اذیتت می‌کنند، به دشمن پناه می‌بری از گزند اونها؛ اما اونجا باز به دست خانواده‌ات کشته می‌شی.
ما نویسنده و هنرمندیم. ما یادمون می‌مونه و به همه می‌گیم چه بلایی به سرمون آوردید. یه روز از همه جنایت‌هایی که به اسم خدا کردین می‌گیم، از همه سیاوش‌ها. یه روز توی یه دادگاه واقعی، کسایی که محاکمه می‌شن، شمایین.
