من واقعا پایان دنیای اقوام نورس رو دوست دارم. رگناروک اتفاق میفته و بعد تمام. * هیچی. نیستی مطلق. نه توی چرخه‌ی تناسخ گیر میفتی نه جهان آخرتی در کاره. یخبندان می‌شه، همه با هم می‌جنگن و نابودی تمام عیار. زیبا نیست؟
آره، شاید دلم بخواد عمر جاودان داشته باشم که ببینم در آینده چی می‌شه یا بخوام زندگی‌های زیادی رو مثل یه بازی تجربه کنم؛ ولی در آخر تنها خواسته‌ام اینه که بمیرم و اجازه بدن که مرده باقی بمونم و کسی از خواب بیدارم نکنه، حالا به هر دلیل به نظر منطقی‌ای که داره. همه‌اش به خاطر میل آدمی به نمردن، خوب بودن جای خودش و کسایی که دوست داره و تحقق عدالت توی جهانیه که عدالتی داخلش نیست. منتها اینا قبلا جواب می‌داد، الان دیگه نمی‌ده.
رستاخیز و زندگی روحانی در آخرت؟ نه متشکرم. برید پی کارتون، می‌خوام بمیرم و همه‌ی وجودم تجزیه بشه و به ذرات تشکیل دهنده کیهان بپیونده که اون هم میلیاردها سال بعد قراره سرد و نابود بشه. بدون هیچ بازگشتی. تمام. همه‌چیز باید پایان یابد.
* به روایت‌هایی
پ. ن: وقتی مردم دوست دارم جسدم چی بشه؟ می‌خوام که تبدیل به درخت بشم. لطفا منو داخل کپسول جهان قرار بدین و بذارین یه درخت ازم رشد پیدا کنه. اگر نشد، زیر یه نهال دفنم کنید. اگر نشد، ولم کنید توی جنگل به طبیعت برگردم. حتی خاکستر شدن رو ترجیح می‌دم، نمی‌خوام توی قبرستان دفن بشم و برام مهم نیست دینی که باهاش زاده شدم چی برام تعیین کرده. اون موقع‌ها برای مردنت لازم نبود فکر هزینه و جاش باشی. مراسم؟ برید پول و وقت‌تون رو جای دیگه خرج کنید، یه جای بهتر، یه جای مفید، به کار من نمیاد.
پ. ن دو: نه، افکار خودکشی ندارم و علاقه‌ای هم ندارم الان بمیرم. دوست دارم اگر شانس باهام یار باشه، یه عمر طولانی داشته باشم. این دنیا رو کشف کنم و بیشتر و بیشتر یاد بگیرم. می‌خوام زندگی کنم، تا تهش.
پ.ن سه: امیدوارم جسپر کید و بر مکریری در پناه اودین به آهنگسازی ادامه بدن. عنوان از موسیقی متن بازی Assassin's Creed Valhalla.
