کوره‌راه‌های جنگلی

ااا! چرا؟! 

آمممم... راستش من وقتی بهم میگن بهت حسودی میکنیم اصلا خوشحال نمیشم. دوست دارم اون طرف هم با من خوشحال باشه. برای همین میخوام بهت بگم که من نزدیک 20 سالمه و از وقتی یادمه خط خطی میکردم، چیز میز جمع میکردم، کارهای دستی رو دوست داشتم و درسته دبیرستان ریاضی بودم اما دوسال هم توی دانشگاه هنری درس خوندم. از اول اینجوری نبوده که. مسئله اینجاست که اگر واقعا بهش علاقه داری، میتونی تمرین کنی! خط صاف کشیدن اونقدر هم سخت نیست وقتی هرروز بیای یک صفحه رو همینجوری بیهوده خط های بلند بکشی. بعد یه ماه، دو ماه، خودت میبینی دستت قوی تر شده. و توی چیزهای دیگه، میتونی امتحانشون کنی! شاید یه خلاقیت نهفته ای داشته باشی که کسی نداشته باشه! و خوشت بیاد و بری ادامه اش بدی. یا شاید هم ببینی هی، این از دور قشنگ بود، حالا که فکرشو میکنم اونقدر هم دلم نمیخواد خودم انجامش بدم. میتونم بخرمش و از اون هنرمند حمایت کنم. اون هم میتونه بیاد کتابی که من نوشتم رو بخره! میدونی چی میگم؟ اما چیزی نیست که بدون تمرین حل نشه. اگر علاقه داری شروعش کن. این که میگن استعداد و این حرف ها، آره هست ولی خیلی کمه. اون علاقه هه که به کار کردن منجر میشه عامل اصلیه. 3>

خداروشکر 3>