Let's hold on to our lights.
امروز آخرین روز چالش سی روزه ی خط و حرف بود که با آمایا انجام دادم. ایده چالش از من بود اما خودم هم فکرش رو نمی کردم اینقدر خوب پیش بره. فکر می کردم زود رها کنیم یا روزهای بیشتری رو ببازیم. اما تاثیر چالش خیلی بیشتر بود. مدت ها می شد که روزانه برای طراحی/نقاشی کردن وقت نمی گذاشتم و خیلی کم با تبلتم کار می کردم اما هرروز بیشتر و بیشتر سعی کردم توی یه مدت محدود یه کار قابل قبول تحویل بدم و یا از اینکه حتی ساده ترین کارهام رو به اشتراک بذارم، نترسم. چیزهایی رو که یه بهونه براشون می گشتم، بکشم و سراغ ایده های جدید و قدیمی برم. و همین ها، کار کردن و نتیجه اش رو دیدن و افزایش رضایتم باعث شد با روحیه خیلی بهتری از زمانی که چالش رو شروع کردم، تمومش کنم. چیزی که انتظارش رو نداشتم این مقدار همراهی شماها بود. همونطور که موضوع پروژه پایان نامه ام هست، این هم از همون ابتدا یه سفر بود؛ بخشی از مسیری که باید می رفتم، بخشی از سفرم. ممنونم که توی سفر خودتون، بخشی از راه رو هم با من شریک شدین.
سفر هنوز ادامه داره... . ;>
