.

خداحافظ.

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

خداحافظ. 

.

آزادی.

.

Another day of humans reminding me I'm not one.

.

کمی بعد از بیست و چهار سالگی فهمیدم بیشتر و زودتر از اون چیزی که فکرش رو می‌کردم Give up کردم/می‌کنم. چیزی که نفهمیدم این بود که پس چرا اینقدر احساس خستگی می‌کنم؟ انگار که تمام مدت در حال جنگ باشم. نمی‌شه هم در حال مقاومت باشم و هم در حال رها کردن. شاید مشکل همینه، دائم در حال کشیده شدن توسط دو نیروی مخالفم. 

.

دلم برای خودم خیلی تنگ شده. 

.

ما خیلی دیر فهمیدیم منظورشون از قله، دره است. 

.

نیاز دارم که برای یک مدت حرف نزنم و لازم نباشه به هیچ کس توضیح بدم.